به گزارش خبرنگار مهر، نشست رونمایی از فصلنامه مردم نامه با حضور محمدعلی موحد، منصوره اتحادیه، محمد دهقانی و داریوش رحمانیان مدیرمسئول و سردبیر مردم نامه، دوشنبه گذشته در شهر کتاب مرکزی برگزار شد. محمد دهقانی عضو سابق هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران در ابتدا بحث خود را با تبریک انتشار مجله مردم نامه آغاز کرد و گفت: ما ایرانیان سابقه طولانی در دموکراسی خواهی داریم. به ویژه که اولین انقلاب قرن بیستم را ما ایرانیان انجام دادیم، یعنی در سال ۱۹۰۶(۱۲۸۵ خورشیدی) انقلاب مشروطه کردیم و آخرین انقلاب قرن بیستم را نیز ما ایرانیان در سال ۱۹۷۹(۱۳۵۷ خورشیدی) انجام دادیم و لابد باید ملت مدرنی باشیم که دو انقلاب بزرگ سیاسی و اجتماعی را در ابتدا و انتهای قرن بیستم انجام دادیم. اما پارادوکس ما این است که با معیارهای مدرنیته خیلی فاصله داریم. یکی از نشانه های فاصله ما از مدرنیته این است که به تاریخ کم توجه کرده ایم. تاریخ را در معنای وسیع آن مورد نظر دارم.
وی در ادامه تاکید کرد: تاریخ فقط تاریخ سیاسی و اجتماعی نیست. مورخان ما در قرن بیستم متاسفانه تاریخ را به تاریخ سیاسی و تا حدودی تاریخ سیاسی-اجتماعی تبدیل کردند. اما هر چیزی که مربوط به انسان می شود، تاریخ دارد.
دهقانی با تاکید بر تخصص خودش در زمینه ادبیات گفت: شواهد ادبیات فارسی نشان می دهد که ادبیات و زبان فارسی، بنده و برده قدرت بوده است و حکومت ها و دولت هایی بر سر کار آمده اند که اصلا حامی زبان فارسی نبودند، بلکه می خواستند زبان فارسی و زبان مردم را در خدمت هژمونی و اقتدار خودشان بگیرند. کارهایی هم که کرده اند، از منظر امروز حمایت خوانده می شود، در حالی که حمایت نبوده است. آن ها می خواستند زبان را در اختیار خودشان بگیرند. کاری که در این مجله انجام می شود، نشان دادن آن بخش مغفول زبان و ادبیات فارسی است و بهتر است این مجله این بخش مغفول را نشان دهد.
وی افزود: اگر سعدی و حافظ در غزلیات خودشان چند کلمه و عبارت از زبان مردم شیراز، زبانی که مردم با آن صحبت می کردند، برای ما باقی نگذاشته بودند، ما اکنون همان ها را هم نداشتیم. اگر عبید زاکانی در حکایت های خود به مناسبت طنزها و هزل هایی که مثلا از زبان یک جوان اصفهانی بیان می کند، عبارت هایی را بیان نمی کرد، ما امروز آن عبارت ها را مثلا از زبان مردم در عصر سلجوقیان نداشتیم. راستی در دانشکده های ادبیات ما یغمای جندقی یا خیام مشهورترین شاعر جهان کجاست؟ غیبت او به این خاطر است که جزو زبان مردم است و به زبان قدرت تعلق ندارد.
این استاد ادبیات اولین شرط زبان و فرهنگ مردم را آزادی خواند و گفت: ما در این زمینه خیلی راه داریم. ما هنوز جلد اول تذکره خلاصه الاشعار تقی الدین کاشانی را حتی تصحیح نکرده ایم. ما باید سراغ این جنبه های تاریخ برویم. در شرایط حاضر رفتن به سمت تاریخ مردم کار بسیار دشواری است و در عین حال کاری بسیار ارجمند است.
نظر شما